Joyland, Stephen King

"Kiedy mowa jest o przeszłości, każdy pisze fikcję"

Czekałam na "Joyland" kilka miesięcy. Przeczytałam.

Jak myślicie? Warto było czekać?

Devin Jones to młody chłopak, który na czas wakacji zatrudnia się jako pomocnik w parku rozrywki. Ta praca to nie tylko szansa na zarobienie pieniędzy, ale także okazja do odchorowania zawodu miłosnego, bowiem tuż przed wyjazdem do pracy ukochana Devina, Wendy, go porzuca.

I co ma zrobić dwudziestojednoletni chłopak, by skleić złamane serce? 

Rzucić się w wir pracy. Wkładać futro. Oliwić wagoniki na diabelskich młynach. 

I odkryć pewną tajemnicę.

Czas spędzony w Joylandzie zmieni całe jego życie. 

Górnolotnie, co? ;) Mości Państwo, zapomnijcie o wszystkim, co wiecie na temat Stephena Kinga. Zapomnijcie o jego stylu, grozie, napięciu. Joyland ani nie jest horrorem, ani nie jest kryminałem. I nie myślcie też o tym, co mówią - że Joyland został napisany na siłę, bo tego wymagał kontakt, czy coś tam jeszcze. To nie jest ważne, wszak - to wciąż stary, dobry Stephen, czyż nie?

Stephen King dał nam coś absolutnie nowego. Zabawił się renomą swojego nazwiska by stworzyć coś zupełnie innego, niż dotychczas. Powieść, zawierającą w sobie wątki nadprzyrodzone, wątki kryminalne, ale przede wszystkim - mocny wątek obyczajowo-romantyczny.

Joyland to opowieść o miłości, dojrzewaniu, przemijaniu i próbie zrozumienia siebie. To historia zagubionego chłopaka, który wżyje się w kolorowy, magiczny świat kuglarstwa, zrozumie potęgę uczuć i właściwie spojrzy w twarz Śmierci. 

Moim zdaniem wątek nadprzyrodzony był tu wyjątkowo, jak na Kinga, nieudany, wręcz całkowicie niepotrzebny - nie wnosił niczego do fabuły, nie wywoływał strachu, nie trzymał w napięciu. Spokojnie można było tę historię poprowadzić nieco inaczej, acz bardziej wiarygodnie. Miałam wrażenie, że kwestia ducha, straszącego w lunaparku, to wątek wprowadzony od niechcenia, tak bardzo, że chyba nie przekonał nawet samego Kinga.

A poza tym? Stare, dobre gawędziarstwo. Małomiasteczkowość, opracowana przez Mistrza Grozy do perfekcji, tutaj przyjmuje dość egzotyczną, ale bardzo interesującą formę. Poznajemy świat wesołego miasteczka zza kulis i jest to największa potęga tej opowieści. Świetnie skonstruowani bohaterowie, klaustrofobiczny klimat, opisy zjawisk tak celne, że czuje się wiatr na twarzy.

Jestem bardzo zadowolona. Pomimo drobnej wady, jaką jest ten nieszczęsny duch, książkę czyta się bardzo szybko i z ogromną przyjemnością, co by nie powiedzieć - with JOY! To relaks. Nie ma tu typowej dla Kinga grozy, jest zaś nietypowa obyczajowość. Ciekawe doznanie po lekturze kilkudziesięciu książek Mistrza. Można się naprawdę rozsmakować w świecie, który większość ludzi zna tylko z zewnątrz. Można pokibicować Devinowi w jego miłosnych podbojach. Można odpocząć przy tej lekturze. 

Jakie to niekingowskie! ;)

Polecam. Książka idealna na leniwe smażenie się w słońcu przy lemoniadzie. Nie, nie żałuję, że obcałowałam książkę, gdy tylko ją dostałam - całkowicie sobie na to zasłużyła :)

"Wejdź, jeśli się odważysz"

tłumaczenie: Tomasz Wilusz

tytuł oryginału: Joyland

wydawnictwo: Prószyński i S-ka

data wydania: 6 czerwca 2013

ISBN: 9788378395355

liczba stron: 336

Za książkę dziękuję wielce Andrzejowi Tucholskiemu i Wydawnictwu Prószyński :)